Microscopische kunst | Klaus Kemp

Het is lastig te geloven dat de rijke geschiedenis van microscopische kunst begonnen is als hobby van onderzoekers halverwege de negentiende eeuw. Tegenwoordig uit deze microkunst zich in Vik Muniz’ zandkasteel op een zandkorrel, Zammuto’s microscopische videoclip of kristallen nanobloemen die bloeien bij Harvard. Diatomist Klaus Klemp haalde zijn inspiratie van vroegere creatieve biologen en is al bijna tien jaar bezig om de oude kunstvorm te herontdekken, na te doen en te verbeteren om zijn prachtige mandala’s van micro-organismen te kunnen maken.

Diatomist Kemp dankt zijn titel aan de eencelige algen diatomen of kiezelwieren, waar er ongeveer 100.000 verschillende vormen en kleuren van bestaan. Kemp interesseerde zich in diatomen – net als de vroegere wetenschappers – omdat zij zich bedekken met juweelachtige kristalschelpen, die glinsterend oplichten onder een microscoop. Klemp gebruikt een ouderwets analoge setup om zijn diatomen te rangschikken als mandala’s: een microscoop en een pincet. De gedetailleerde patronen zijn een resultaat van zijn ongelofelijke behendigheid, geduld en de natuurlijke schoonheid van de geometrische schelpvormen.

Volgens Klemp komen deze fascinerende eencelligen vrijwel overal in de natuur voor. “Het maakt niet uit of het een paardentrog is, of een greppel of een goot. Je kan het zo gek niet verzinnen, waar er water is, is het de moeite waard te gaan kijken,” zegt hij in de korte documentaire van Matthew Killip The Diatomist. In de film laat Killip Klemps herontdekking van de kunst zien, net zoals het tijdrovende proces van de diatomen verzamelen, schoonmaken, bewaren en rangschikken.

Geniet hieronder van Kemps zorgvuldige werk, veel van deze werken passen makkelijk op het hoofd van een slak. En bekijk ook de volledige documentaire van Metthew Killip over de man achter deze microstructuren, The Diatomist.

Kijk voor meer beelden op The Creators Project.